71. Yrsa Sigurdardottir "Lód w żyłach"

Grenlandia, śnieżna zamieć. Oddny Hildur geolog, zajmująca się dokumentami dotyczącymi przygotowania pól eksploatacyjnych dla jednej z dużych firm chcących na tych terenach wydobywać molibden, postanowiła posiedzieć do późna w nocy przed komputerem i nadgonić zaległości. Podczas pracy dręczyło ją uczucie, że ktoś jej się przygląda. Za oknem nie było jednak żadnego człowieka, ale na śniegu siedział pies pociągowy. Niestraszna była mu zamieć i ciemność. Siedział i wlepiał swe ogromne oczy w okno, w którym ukazała się twarz Oddny. Dziewczyna wystraszyła się i z drżącym sercem postanowiła udać się na spoczynek do baraków mieszkalnych. Ubrała się i „ ruszyła w zamieć i ciemność. W ostatnią drogę życia”

Thora Gudmundsdottir ( uff te skandynawskie nazwiska) jest prawniczką z dość dużym bagażem życiowym. Dostaje propozycję zajęcia się sprawą dotyczącą ubezpieczenia podwykonawcy. Bank odpowiada za zobowiązania firmy podwykonawczej Bergtaekni, która nie chce dotrzymać umowy podpisanej z brytyjską firmą górniczą Arctic Minig. Brytyjczycy chcą uzyskać odszkodowanie za niedotrzymanie umowy, a w związku z tym Bank może stracić fortunę.

Thora musi udać się na Grenlandię i zbadać całą tę zawiłą sytuację. Chce jechać, bo pragnie odmienić swe monotonne życie, przyczynić się do rozgłosu i wzmocnienia pozycji firmy, w której pracuje, a także z ciekawości. Nurtują ją tajemnicze zaginięcia ludzi, bo los Oddny po kilku miesiącach podzieliło jeszcze dwóch wiertniczych. Co się z nim stało i dlaczego reszta ekipy wyjechała nagle z Grenlandii i nie chce więcej wracać do tego zimnego, przerażającego miejsca?

„Lód w żyłach” jest książką tajemniczą nie tylko ze względu na wątek kryminalny z odrobiną thrillera. Samo miejsce, w którym toczy się akcja przyprawia o dreszcz emocji. Wichury, burze śnieżne trwające po kilka dni, z taką intensywnością, że nie widać nic w odległości kilku metrów. Dodatkowo zagadkowi mieszkańcy tego lądu, niedostępni, wierzący w legendy, trzymający się twardo swoich tradycji i przekonań. Z wielką rezerwą podchodzący do przybyszów z innych zakątków świata. Jednak nie tylko te elementy stanowiły problem dla ekipy badaczy i wiertniczych. Kłopotliwe było przebywanie doba po dobie kilku osób, jedynie w swoim towarzystwie. Izolacja od rodziny i dóbr współczesnego świata nie ma dobrego wpływu na ludzi.

„Niewielka społeczność nie jest normalna. Brakuje starców, dzieci i większej liczby kobiet”

Wtedy zaczynają się mnożyć konflikty międzyludzkie, a najlepiej jest znaleźć kozła ofiarnego i na nim wyżywać się, i znajdować w ten sposób ukojenie swego osamotnienia, odskocznię od tęsknoty za życiem w „normalnym świecie”.

Początkowo książkę czyta się ciężko. Zawiłość sytuacji, a także ciężkie w wymowie nazwiska i imiona bohaterów nie dodają uroku tej powieści. Jednak z czasem , im bardziej zagłębiamy się w treść, tym bardziej sprawy się komplikują, atmosfera robi się coraz bardziej tajemnicza, a zagadka goni kolejna zagadkę. Właściwie ciężko się domyśleć ostatecznego rozwiązania wszystkich tajemnic. Ogólnie pozytywnie oceniam moje pierwsze spotkanie z twórczością Yrsy Sigurdsrdottir i z czasem sięgnę po jej kolejne dzieło.

Książkę przeczytałam w wersji E-book

Wersja papierowa:

Ilość stron: 386

Wydawnictwo: Muza

Rok wydania: 2010

                                                               Moja ocena: 6/10

           Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

„Rekord 2014” ,”Z półki 2014”, Historia z trupem”, „W 200 książek dookoła

świata”, „Z literą w tle”, „W prezencie”, „Europa da się lubić”, „Klucznik”,

„Pod hasłem”, „Książkowe podróże”, "Czytamy kryminały"