62. Kolejny powrót po dłuższej przerwie :)

MARIA  ULATOWSKA    "SOSNOWE  DZIEDZICTWO"

Anna Towiańska pracuje jako korektorka w warszawskim wydawnictwie „Oczko”. Z racji odziedziczonego po mamie dworku Sosnówka, przyjeżdża do po PRL-owskiej miejscowości Towiany. Dworek, który miał być teraz jej ostoją, przez ostatnie dwadzieścia lat służył jako przedszkole. Zdewastowany, opuszczony, a jednocześnie urokliwy,chowający w swym zanadrzu tajemnice przeszłości.

Towiany leżą w malowniczej okolicy „w pobliżu miejsca, gdzie Noteć wpływa do jeziora Gopło”. Skromna, z „pudełkowymi blokami”, zrujnowaną stacją kolejową, barem „Rybeńka”, biblioteką oraz lecznicą dla zwierząt miejscowość, przypada do gustu Annie. W dodatku okoliczni mieszkańcy wywierają na niej bardzo pozytywne wrażenie. Parkingowy Dyzio, który okazuje się niezwykle interesującym człowiekiem z niebywałym talentem, mecenas Antoni Witkowski, pani Irena Malinka z trudną sytuacją domową, rodzina Koniecznych a także weterynarz Grzegorz Skalski, który pełni zastępstwo za przyjaciela Zbyszka, w miejscowej klinice weterynaryjnej. Wymienione postacie, to tylko niektóre z całej, bogatej plejady bohaterów przewijających się w powieści.

Anna zaprzyjaźnia się właściwie z każdą z wyżej wymienionych osób i to w bardzo szybkim, jak dla mnie czasie. Wszyscy pragną jej pomóc, są życzliwi i bezinteresowni, co raczej w dzisiejszych czasach jest mało prawdopodobne. Poruszając się w tym wyidealizowanym, nierealnym świecie pokochałam tę okolicę i tamtejszych mieszkańców. Chciałabym móc rzucić wszystko i zamieszkać w takim miejscu, gdzie sielanka nie jest marzeniem, a rzeczywistością. Wstawać jak Anna rano i na tarasie przy filiżance kawy czytać książki i rozkoszować się pięknem przyrody. Zapomnieć o codziennych problemach i dzikim pędzie, który towarzyszy mi na co dzień.

„Sosnowe dziedzictwo” jest powieścią ciepłą, radosną i czyta się ją z wielką przyjemnością. Jest wielopokoleniową historią, której akcja toczy się zarówno w czasie teraźniejszym jaki i w czasie II wojny światowej, kiedy to poznajemy historię przodków Anny. Retrospekcje z czasów wojennych bardzo mnie interesowały, tylko szkoda, że było ich tak mało. Początkowo gubiłam się i ciężko miałam z połapaniem się w gamie postaci żeńskich, ponieważ wszystkie miały jednakowe imię-Anna i czytając nie wiedziałam już, o której Annie właśnie jest mowa. Jednak z czasem, powoli przywykłam do tego często powtarzającego się imienia. Autorka operuje prostym językiem, który nie razi, a wręcz ujmuje czytelnika.

 Z kart książki aż emanuje umiłowanie pani Ulatowskiej do fauny i flory. Nie brakuje również wątków miłosnych, w które oczywiście wplątana jest nasza bohaterka.

Podsumowując, powieść ta jest idealnym oderwaniem się od smutnej, ponurej rzeczywistości.

Polecam ją wszystkim, którzy maja dość hałasu ulicznego, tumanów kurzu i problemów finansowych. W Towianach wszystko układa się pomyślnie i nie ma rzeczy niemożliwych.

Problemy rozwiązują się same!!

Książkę przeczytałam w wersji e-book

Wersja papierowa

wydawnictwo: Prószyński i S-ka

stron: 296

rok wydania:2011

                                                                       Moja ocena: 6/10

                                       Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

„W prezencie”, „Czytamy powieści obyczajowe”, „Debiuty pisarskie”

, „Rekord 2014”, „Z półki 2014,  „Historia z trupem”, „Z literą w tle ( kwiecień)”, „W 200 książek dookoła świata” (Polska) , „Polacy nie gęsi...”(kwiecień)

   
        ALEX  KAVA   "FAŁSZYWY KROK"

Lincoln, stan Nebraska. Z więzienia stanowego po pięciu latach wyszedł na wolność skazany za gwałt i morderstwo Jared Barnett. Główny świadek za namową Maxa Kramera, adwokata „prostującego ścieżki życiowe przestępców” wycofał swoje zeznania, co przesądziło o uwolnieniu Jareda. Niestety pobyt w wiezieniu nie był dla niego nauczką i zaraz po jego opuszczeniu zaczął realizować swój nowy plan, czyli napad na bank. W jego realizacje wciągnął swoją siostrę Melanie i jej syna Charliego. Melanie świetna złodziejka, która wychowała się pod czujnym okiem i terrorem stosowanym przez brata, już od najmłodszych lat wprowadzała swojego syna w tajniki „zawodu”. A ponieważ Charlie był sprytny in szybko się uczył był mistrzem w swoim fachu. Szczęście i zręczne palce pozwalały im zatem na lepszy byt i wyciągnęły ze slamsów i życia w biedzie. Powrót Jareda nie był im na rękę. Jego nowe pomysły i wybryki wprowadziły ich tylko w nowe kłopoty. 

Melanie nie potrafiła odmówić bratu, sprzeciwić się jego decyzjom i pokornie wykonywała nawet najgłupsze i niebezpieczne polecenia.

 Moje pierwsze spotkanie z twórczością Alex Kavy uznaję za bardzo nieudane. Zupełnie nie przypadł mi do gustu sposób pisania autorki. Spodziewałam się mrożącego krew w żyłach kryminału, a otrzymałam typową powieść sensacyjną, w której byłam świadkiem napadu na bank i pościgu policji za przestępcami. Książkę czyta się szybko, co na pewno ułatwiają krótkie rozdziały. Nie ma opisów miejsc w których toczy się akcja, nie ma ciekawie przedstawionych portretów psychologicznych bohaterów, za to trup gęsto się ściele, krew się leje i powiem szczerze, że w pewnym momencie miałam już tego dosyć. Jednak nie zdarza mi się odłożyć na bok książki dopóki jej nie przeczytam, dlatego męczyłam się z nią przez kilka dni.

Fanką autorki nie zostałam, ale słyszałam, że jest to jedna z jej najsłabszych powieści, dlatego na pewno za jakiś czas sięgnę jeszcze po twórczość pani Kavy.

Książkę przeczytałam w wersji e-book

Wersja papierowa:

wydawnictwo: Harlequin

ilość stron: 311

rok wydania: 2011

                                                          Moja ocena: 4/10

               Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

„Z literą w tle”, „W prezencie”, „W 200 książek dookoła świata”, 
„Historia z trupem”, „Z półki 2014”, „Rekord 2014”, „Czytamy kryminały”