21. Magdalena Bryja "Martwe dusze"

Magdalena Bryja jest kobietą młodego pokolenia. Z wykształcenia technik ekonomista, z zamiłowania pisarka. Swój pierwszy tekst napisała w wieku 12-lat. Niestety nie przypadł on nikomu do gustu. Obdarzona wieloma zainteresowaniami, mająca wiele marzeń, kroczy dzielnie przez życie i dąży uparcie do celu. Efektem tego jest napisana przez nią w 2012 roku powieść„Martwe dusze”

„Wielowątkowa, kontrowersyjna historia ludzi, których łączą nie tylko praca czy relacje emocjonalne, ale i tajemnice, których nikt nigdy nie powinien poznać. Dramatyczne koleje losu zbliżają ich do siebie tak bardzo, że przekraczają granice moralność, prawa i człowieczeństwa „

Gizela Browska, z pozoru zwykła 30-letnia dziewczyna. Szczupła, wysportowana, swym wyglądem bardziej przypominała chłopaka niż kobietę. Do Kielc przybyła w poszukiwaniu swojej nowej drogi życiowej. Znalazła pracę w siłowni, najpierw jako sprzątaczka, a z czasem awansowała na trenerkę, prowadzącą również zajęcia w prywatnych domach klientów siłowni.

Robert Bierzyński, właściciel siłowni. Mięśniak, brutal, uwikłany w ciemne interesy, egotyk, momentami socjopata.

Marcin Hagnowski, policjant zawzięcie pnący się po szczeblach kariery. Obecnie zastępca naczelnika wydziału kryminalnego. Kolega Roberta, przyjaciel Gizeli. To On był głównie wsparciem dla dziewczyny. W pewien sposób wykreował jej nowy wizerunek. Przy nim stała się mniej wulgarna, bardziej odpowiedzialna. Pomógł walczyć Gizeli z nagromadzonym w niej strachem.

Postanowiłam, że nie będę zdradzała więcej faktów dotyczących treści. W powyższej powieści wszystkie wątki są tak spójnie ze sobą połączone, że miałabym problem w jaki sposób opisać wszystko, żeby nie odkryć całkowicie fabuły książki i nie odebrać Wam przyjemności jej przeczytania.

Książka nie należy do łatwych pozycji. Po przeczytaniu kilkudziesięciu pierwszych stron

chciałam odłożyć ją na bok. Byłam zgorszona, zszokowana, oburzona, aż słów mi brakuje co czułam, mimo że nie zaliczam się do osób pruderyjnych. Ponieważ przebywałam akurat w podróży i nie wzięłam nic innego do czytania, stwierdziłam, że jak nie chcę się nudzić przez następne kilka godzin to muszę dalej ją czytać. Mój mąż, który jechał ze mną zauważył moje zawahanie, więc pobieżnie wyjaśniłam mu o co chodzi (streściłam to, co do tej pory przeczytałam). Był zbulwersowany tym co usłyszał!

Jakże ogromne było jego zdziwienie , gdy kilka godzin później kończyłam już czytać

„Martwe dusze”. Wiedziałam, że nie wytrzyma i skomentuje ten fakt. Między nami doszło do głośnej wymiany zdań, a raczej do monologu ze strony mojego męża na temat tego jakie ohydne książki  czytam i dlaczego to robię. Stwierdziłam, że i tak męża nie przekrzyczę, i nie wyjaśnię swoich odczuć po zapoznaniu się z całą treścią książki, a że jestem porywcza, otworzyłam okno podczas jazdy i tak owa książka wylądowała w rowie niemieckiej autostrady. Takiego obrotu sprawy mój mąż nie przewidział. Był w szoku!!! Na szczęście zatrzymał auto( czego nie wolno robić na autostradzie) i ruszył na ratunek poszkodowanej książce. Więcej na jej temat nie dyskutowaliśmy, zresztą uważam, że najpierw trzeba przeczytać dana pozycję, żeby później na jej temat dyskutować.

A czemu  mój małżonek był taki zbulwersowany??

Ponieważ w książce jest mnóstwo wulgaryzmów, brutalnych scen erotycznych, scen pełnych przemocy. Nie jest ona napisana w sposób estetyczny.

Mamy troje młodych ludzi, którzy wydają się na pierwszy rzut oka mocnymi jednostkami,

ale po bliższym ich poznaniu wyczuwamy jak bardzo są słabi, zagubieni i uzależnieni od siebie. Nie potrafią w pojedynkę normalnie funkcjonować, szczególnie Gizela i Marcin. Co ich do siebie tak przyciąga? Przeszłość!! Każdy z nich miał straszne dzieciństwo, które zostawiło po sobie ogromne ślady w ich psychice . Nie potrafią wymazać faktów i przeżyć z przeszłości ze swojej pamięci. Potrafią tylko wzajemnie wspierać się w cierpieniu, ale i również dalej się ranić.

„Przeszłość wpłynęła na to jacy są teraz, przeszłość uwarunkowała, zbudowała chorą teraźniejszość”

Może rzeczywiście w pewnych momentach denerwowało mnie to, że Gizela jest taką rozwiązłą dziewczyną. Liczył się dla niej tylko seks i alkohol. Wszystko w dużych ilościach. Nie wierzę, że taka dziewczyna, mimo swoich ciężkich przeżyć nie miałaby innych zainteresowań, potrzeb...Wątpię, żeby w naszym rzeczywistym świecie, na każdym kroku czaił się facet chętny na igraszki z Gizelą, o Ona nie odmawiałaby nikomu. Nawet owrzodzonemu narkomanowi.Jednak z drugiej strony myślę, że przedstawienie Gizeli w ten sposób przez autorkę było celowe. Chciała pokazać ją z jak najgorszej strony, żeby nami wstrząsnąć i ukazać ten tragizm poszkodowanej w dzieciństwie dziewczyny. To jak brak miłości i pomocy rodzicielskiej może przekształcić kobietę w dziwoląga. Rozumiem to i doceniam. I dlatego muszę napisać, że książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie i cieszę się, że nie przestałam jej czytać. Przez ten incydent na autostradzie książka stała się dla mnie jeszcze bardziej cenna i na pewno nigdy o niej nie zapomnę.

Komu polecam jej przeczytanie??

Trudne pytanie.

Może wszystkim czytelnikom, którzy lubią zagłębiać się w psychikę postaci wykreowanych przez pisarza, ludziom o mocnych nerwach, nie pruderyjnym. Tym, którzy po przeczytaniu tego co wyżej napisałam , uznają, że są jednak w stanie przebrnąć przez treść tak kontrowersyjnej książki.

Okładka: miękka

Ilość stron: 371

Wydawnictwo: Replika

Rok wydania: 2013

                                              Moja ocena: 8,5/10

                       Książka przeczytana w ramach wyzwań:

    „Z literą w tle”, „Pierwsze słyszę”, „Czytamy i polecamy”

          „Polacy nie gęsi, czyli czytajmy polską literaturę”